Fear Street Part 1: 1994 (2021)

 

Ελληνικός τίτλος: Οδός Τρόμου - Μέρος 1: 1994

Ταινία τρόμου του Netflix σε σκηνοθεσία Λη Γιάνιακ, με τους Κιάνα Μαντέιρα, Ολίβια Σκοτ Γουέλτς, Μπέντζαμιν Φλόρες Τζούνιορ, Τζούλια Ρέγουαλντ, Φρεντ Χέτσιντζερ, Άσλεϋ Ζούκερμαν.

To 1994, μια υπάλληλος βιβλιοπωλείου, η Χέδερ Γουώτκινς, δολοφονείται από τον φίλο της τον Ράυαν, ο οποίος χωρίς να έχει δώσει την παραμικρή αφορμή, σκοτώνει και άλλους εργαζόμενους του εμπορικού κέντρου προτού πέσει νεκρός κι ο ίδιος από τις σφαίρες της Αστυνομίας. Η είδηση κάνει τον γύρο των media που δεν χάνουν την ευκαιρία να υπενθυμίσουν πως το Σέηντυσάιντ του Οχάιο έχει πολλάκις ανακηρυχθεί ως η πρωτεύουσα για φόνους των ΗΠΑ, σε πλήρη αντίθεση με το γειτονικό Σάννυβέιλ που είναι μια από τις ασφαλέστερες πόλεις της χώρας. Βέβαια, δεν είναι λίγοι στο Σέηντυσάιντ που πιστεύουν πως για τη σκοτεινή μοίρα της πόλης ευθύνεται η μάγισσα Σάρα Φίερ, η οποία καταράστηκε τους κατοίκους της λίγο προτού την κάψουν, το 1666.

Το Netflix αποτίει φόρο τιμής στον νεανικό κινηματογράφο τρόμου των περασμένων δεκαετιών με τούτην εδώ τη σειρά ταινιών που βασίζεται στα ομώνυμα βιβλία του Ρ. Λ. Στάιν. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο βέβαια, η μοίρα και ο κορωνοϊός έφεραν την ταινία αυτή (και τις δύο που ακολουθούν) στο Netflix αφού αρχικά επρόκειτο να βγουν στις κινηματογραφικές αίθουσες από τη Fox. H εταιρεία παραγωγής στο μεταξύ διέκοψε τη συνεργασία της με το στούντιο και υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο με το Netflix το οποίο απέκτησε και τα παγκόσμια δικαιώματα διανομής, με την τριλογία να ολοκληρώνεται με μία ταινία ανά εβδομάδα (τα πλάνα της κινηματογραφικής διανομής ήθελαν μία ταινία ανά μήνα). Αυτά ως προς την ιστορία. Ως προς την ταινία τώρα, δεν υπάρχει λόγος να πούμε πάρα πολλά, αφού αυτό που υπόσχεται το παραδίδει. Νεανικού τρόμου είναι η φιλοσοφία, περισσότερο προς "Κραυγή Αγωνίας" βέβαια αντί για "Παρασκευή και 13", με ικανές δόσεις χιούμορ και κάμποσο αίμα, χωρίς να γίνεται υπερβολικά gore. Η υπόθεση γνώριμη από καταβολής κόσμου αλλά με ένα σύγχρονο φρεσκάρισμα (επιτηδευμένο, αν θέλετε τη γνώμη μου), δεν κρύβει εκπλήξεις, απλά μένει να δούμε πώς θα συνδεθεί με αυτές που θα ακολουθήσουν στις επόμενες δύο, που όπως φαίνεται πάνε την ιστορία χρονικά προς τα πίσω. Λειτουργικά τα πάντα κυλάνε σωστά, με τις τρομάρες στα κατάλληλα σημεία, ένα εν γένει απειλητικό κλίμα, φροντισμένη παραγωγή και με αρκετές οπτικές και ακουστικές δόσεις από '90s που όμως μένουν σε επίπεδο αντιγραφής και όχι ουσίας. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.