Fear Street: Part Two - 1978 (2021)

Ελληνικός τίτλος: Οδός Τρόμου - Μέρος 2: 1978

Ταινία τρόμου του Netflix σε σκηνοθεσία Λη Γιάνιακ, με τους Σέηντι Σινκ, Έμιλυ Ραντ, Ράυαν Σίμπκινς, ΜακΚέημπ Σλάι, Μπράντον Σπινκ, Τεντ Σάδερλαντ.

Ακριβώς μετά το τέλος της πρώτης ταινίας της τριλογίας, βρισκόμαστε στο σπίτι της μοναδικής που επέζησε από τη μανία της μάγισσας Σάρα Φίερ, η οποία και αφηγείται τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν το 1978 στην κατασκήνωση του Νάιτγουινγκ. Μετά τις πρώτες ημέρες σχετικής ηρεμίας, φυσικών αντιπαλοτήτων και αναμενόμενου bullying, οι ομαδάρχες και τα μικρά παιδιά πέφτουν θύματα της φονικής μανίας του μέχρι τότε φίλου τους, Τόμμυ Σλέητερ, ο οποίος χωρίς κανέναν φαινομενικό λόγο, αρχίζει να σκοτώνει με το τσεκούρι του τον έναν μετά τον άλλον. Ένα σημειωματάριο που βρίσκουν τυχαία στο θεραπευτήριο της κατασκήνωσης αποκαλύπτει μυστικά σχέδια και γραφές που παραπέμπουν σε μαύρη μαγεία και πιο συγκεκριμένα στην κατάρα μιας μάγισσας που οι κάτοικοι της πόλης είχαν εκτελέσει το 1666 και που τώρα στοιχειώνει όποιον μπορέσει, ώστε να συνεχίσει την εκδικητική, φονική της μανία.

Το Netflix αποτίει φόρο τιμής στον νεανικό κινηματογράφο τρόμου των περασμένων δεκαετιών με τούτην εδώ τη σειρά ταινιών που βασίζεται στα ομώνυμα βιβλία του Ρ. Λ. Στάιν. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο βέβαια, η μοίρα και ο κορωνοϊός έφεραν τις ταινίες αυτές στο Netflix αφού αρχικά επρόκειτο να βγουν στις κινηματογραφικές αίθουσες από τη Fox. H εταιρεία παραγωγής στο μεταξύ διέκοψε τη συνεργασία της με το στούντιο και υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο με το Netflix το οποίο απέκτησε και τα παγκόσμια δικαιώματα διανομής, με την τριλογία να ολοκληρώνεται με μία ταινία ανά εβδομάδα (τα πλάνα της κινηματογραφικής διανομής ήθελαν μία ταινία ανά μήνα). Αυτά ως προς την ιστορία, για όσους δεν είχαν διαβάσει το κείμενο του πρώτου μέρους. Σε αυτό το κείμενο λοιπόν, έγραφα πως η "Οδός Τρόμου" θυμίζει ταινίες τρόμου που αγαπήσαμε με το πρώτο μέρος να παραπέμπει περισσότερο στην "Κραυγή Αγωνίας" παρά στο "Παρασκευή και 13". Ε, να λοιπόν που ήρθε το δεύτερο μέρος που διαδραματίζεται στο 1978 και δεν θα μπορούσε τιμήσει καλύτερα τον Τζέησον παρά με αυτόν εδώ τον φονικό και κυλισμένο στο αίμα (και σε άλλα εκκρίματα) καλπασμό που δεν σταματά ποτέ. Και είναι ακριβώς αυτή δολοφονική λύσσα που κάνει το δεύτερο μέρος καλύτερο από το πρώτο, κατ' αρχάς γιατί η όποια σινεφίλ αναδρομή στο κινηματογραφικό παρελθόν του τρόμου αποτυπώνεται με μεγαλύτερη συνάφεια (hello, σε κατασκήνωση διαδραματίζεται), το απενοχοποιημένο γυμνό στις ερωτικές σκηνές παραπέμπει συνειρμικά στα τέλη '70s-αρχές '80s ενώ η λογική της roller coaster, non stop καταδίωξης με τη σωρεία από πτώματα κρατά την ταινία συγκεντρωμένη στο θέμα της, χωρίς να χάνεται σε περιττά μπλα-μπλα και προβληματισμούς. Ακμαίο το μοντάζ, ενισχύει την αγωνία και τον τρόμο, ενώ μουσική και ήχος σε κρατούν στην τσίτα μέχρι τέλους.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.