Catherine the Great (2019)

Μίνι σειρά των Sky/HBO σε σκηνοθεσία Φίλιπ Μάρτιν, με τους Έλεν Μίρεν, Τζέησον Κλαρκ, Ρόρυ Κινήαρ, Τζίνα ΜακΚη, Κέβιν ΜακΝάλυ, Τζόζεφ Κουίν, Ρίτσαρντ Ρόξμπεργκ.

Η Αικατερίνη υπήρξε ανέκαθεν γνωστή στη συνείδηση του μέσου θεατή ως η "έκφυλη τσαρίνα" πρωτίστως χάρη σε κάτι ευρωπαϊκές ψευδοϊστορικές παραγωγές που κάλυπταν με λουσάτα -λέμε τώρα- σκηνικά και κοστούμια τον soft ερωτικό χαρακτήρα τους. Η Μεγάλη Αικατερίνη βέβαια στα αλήθεια δεν υπήρξε υπόδειγμα ηθικής στην ερωτική της (και όχι μόνο) ζωή, γεγονός που έκανε τη φαντασία των κατά καιρούς δημιουργών και συγγραφέων να οργιάζει, όμως ταυτόχρονα υπήρξε μια σπουδαία ηγέτιδα που ανέβασε τη ρωσική αυτοκρατορία στα ύψη και μάλιστα χωρίς συγκυβερνήτη στη ζωή της. Έχοντας εκθρονίσει τον άντρα της, Πέτρο τον 3ο, με πραξικόπημα, ανέβηκε στον θρόνο γράφοντας τα χρόνια που θα ακολουθούσαν τη χρυσή εποχή για τη χώρα της. Αποφασιστική, ανεξάρτητη, δυναμική και αδίστακτη, η Αικατερίνη σήμερα θα μπορούσε να αποτελεί και το απόλυτο πρότυπο μιας χειραφετημένης γυναίκας-ηγέτιδος, η οποία ταυτόχρονα ουδέποτε πρόδωσε το φύλο της και την αγάπη της για τους άντρες. Όλα αυτά τα μεγαλειώδη του ιστορικού παρελθόντος και η ίντριγκα που τα περιβάλλει ήταν αναμενόμενο να μπουν στο στόχαστρο της σημερινής τηλεόρασης, οπότε δύο κολοσσοί της παραγωγής στις δύο όχθες του Ατλαντικού, το βρετανικό Sky και το αμερικανικό ΗΒΟ συμπράττουν σε μια ιστορική μίνι σειρά 4 επεισοδίων με βλέψεις υπερ-παραγωγής και αντίληψη κινηματογράφου, έχοντας ως βασικό τους σύμμαχο τη Μεγάλη Έλεν Μίρεν για να υποδυθεί τη Μεγάλη Αικατερίνη.

Ολόκληρη η σειρά είναι η Έλεν Μίρεν. Τελεία. Για αυτήν γυρίστηκε, για αυτήν την παρακολουθείς, για αυτήν τη θυμάσαι. Επιβλητική, αδίστακτη, δυναμική και με έκδηλη θηλυκότητα, η Μίρεν αλωνίζει στα εντυπωσιακά πλατώ, με τα υπέρλαμπρα σκηνικά και τα πανάκριβα κοστούμια, διαφεντεύοντας τη σειρά όπως η Αικατερίνη διαφέντευε την αυτοκρατορία. Ηγεμόνισσα κι αρχόντισσα και εστεμμένη πρωταγωνίστρια, η Μίρεν κάνει την υπόθεση της Αικατερίνης αμιγώς προσωπική και κερδίζει στα σημεία, πραγματοποιώντας άθλο, αφού το σύνολο δεν ανταποκρίνεται στο μεγαλείο. Θέλεις τα λιγοστά επεισόδια που δεν χωρούν τα γεγονότα που αφηγούνται, θέλεις η πολυπλοκότητα όσων συμβαίνουν, θέλεις το σενάριο που δεν επικεντρώνεται χρονικά σε μια περίοδο μα απλώνεται σε όλη της σχεδόν τη ζωή, η τηλεοπτική "Αικατερίνη" δεν είναι όσο μεγάλη θα έπρεπε να είναι. Παραδόξως δεν μπορείς να εντοπίσεις και τι φταίει, αφού τα πάντα δουλεύουν ρολόι: η παραγωγή είναι τεράστια, οι σκηνές μάχης ή/και πλήθους κόβουν την ανάσα παραπέμποντας στο Χόλυγουντ της χρυσής εποχής, ενώ οι ηθοποιοί είναι όλοι τους σωστά διαλεγμένοι και υπέροχοι ο κάθε ένας στον ρόλο του, μάλιστα με τον Τζέησον Κλαρκ ως Ποτέμκιν να συμπληρώνει ιδανικά την Έλεν Μίρεν και να προτάσσει εαυτόν ως εξαιρετικό πρωταγωνιστή, με υποκριτικό ταλέντο και φυζίκ μπροστάρη. Κάτι σου λείπει όμως στο τέλος... αυτό το μαγικό άγγιγμα που θα έκανε τη σειρά να απογειωθεί σε κάτι το μεγαλειώδες το οποίο ναι μεν έδειχνε αλλά ήταν σαν να μην το νιώθει. Σαν να ξεκίνησε και να τελείωσε νωρίτερα, χωρίς να προλάβεις να βυθιστείς στον κόσμο της, απομένοντας απλά να θαυμάζεις τη λάμψη της, σαν σώου με πυροτεχνήματα, που εντυπωσιάζουν, μα που όταν τελειώσουν νιώθεις πάντα πως ήθελες κάτι παραπάνω κι ας σου άρεσε αυτό που είδες.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις τηλεοπτικές παραγωγές θα τα βρείτε εδώ.