After (2019)
Ελληνικός τίτλος: Μετά
Νεανικό αισθηματικό δράμα της Voltage σε σκηνοθεσία Τζένυ Γκέητζ, με τους Τζόζεφιν Λάνγκφορντ, Χίροου Φάινς Τίφιν, Καντίτζα Ρεντ Θάντερ, Ντύλαν Άρνολντ, Σέην Πωλ ΜακΓκι, Πία Μία,Πήτερ Γκάλαχερ.
Η Τέσα είναι έτοιμη για ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή της, καθώς φεύγει για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι της για να ξεκινήσει τις σπουδές της στο κολλέγιο. Αφήνοντας πίσω την υπερ-προστατευτική μητέρα της που τη μεγάλωσε μόνη και το αγόρι της τον Νόα, που είναι έναν χρόνο μικρότερός της, η Τέσα πέφτει με τα μούτρα στα μαθήματα, την ίδια στιγμή που η πιο περπατημένη συγκάτοικός της την καλεί να γνωρίσει κόσμο και να πιάσει φιλίες. Σε ένα πάρτυ γνωρίζει τον Χάρντιν, κατά τη διάρκεια μιας παρτίδας Θάρρους ή Αλήθειας. Όσο κι αν η συμπεριφορά του και οι παρέες του την κάνουν να μην θέλει αρχικά καμία σχέση μαζί του, η επιμονή με την οποία τη γυροφέρνει την κάνουν να αφεθεί σε συναισθήματα πρωτόγνωρα που όμως θα τη φέρουν σε σύγκρουση με τη μητέρα της και το αγόρι της.
Διαβάζω πως πρόκειται για ευπώλητο βιβλίο του 2014, γραμμένο από την Άννα Τοντ και το οποίο μάλιστα αποτέλεσε αφορμή για μια ολόκληρη σειρά που ακολούθησε. Ιδιαίτερα δημοφιλές στα εφηβικά (κοριτσίστικα κυρίως) κοινά, η πορεία του προς τη μεγάλη οθόνη ήταν προδιαγεγραμμένη, με την Paramount να αγοράζει αρχικά τα δικαιώματα σχεδόν ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του βιβλίου. Τρία χρόνια αργότερα όμως και χωρίς το project να έχει ξεκινήσει ποτέ, τα δικαιώματα αγοράζονται από άλλη εταιρεία που προχωρά τελικά στην παραγωγή, με αλλαγές στο αρχικό σενάριο. Δεν γνωρίζω το περιεχόμενο ή τη λογοτεχνική αξία του βιβλίου, που ούτως ή άλλως ποσώς με αφορούν, βλέποντας όμως την ταινία, πραγματικά αδυνατώ να εντοπίσω πού βρίσκεται το πρόβλημα και η σύγκρουση των ηρώων. Την αντίδραση της μητέρας μπορώ να την κατανοήσω και να την αποδεχτώ, όμως όλο το υπόλοιπο θα μπορούσε να βγάζει νόημα μόνο αν διαδραματιζόταν στη βικτωριανή Αγγλία, ας πούμε. Εν έτει 2019, ειλικρινά αδυνατώ να κατανοήσω ποιο είναι εν τέλει το θέμα μας και γιατί ο νεαρός Χάρντιν θεωρείται κακό παιδί. Προφανώς επειδή έχει τατουάζ ή επειδή μιλά με βρετανική προφορά, διότι κατά τα άλλα μια χαρά παλικάρι είναι. Και ως κύριος της συμπεριφέρεται και γιος του Πρύτανη είναι στην τελική και κανένα θέμα δεν προκαλεί στη συμπεριφορά του απέναντι στην ηρωίδα μας η αποκάλυψη των αρχικών του προθέσεων. Αφήστε δε που τα όποια ζόρια του παρελθόντος έχουν γαλουχήσει τη σημερινή συμπεριφορά του περνάνε τόσο στο ντούκου και τόσο επιφανειακά που πραγματικά απορείς για το πού τελικά υπάρχει το πρόβλημα, αφού αυτό που βλέπεις είναι δύο παιδιά στο κολλέγιο να ζουν τον έρωτά τους και να περνάνε μια χαρά. Ναι, εντάξει, εφηβικό ρομάντσο είναι και στην εφηβεία τα μικρά πράγματα φαντάζουν ως μεγάλα, όμως ο πουριτανισμός που καλύπτει τα πάντα, υπό κανένα πρίσμα δεν εκπροσωπεί τους εφήβους του σήμερα. Κατά τα άλλα, οι δύο πρωταγωνιστές είναι πολύ δροσεροί και πολύ όμορφοι, με ερμηνείες που αν μη τι άλλο δεν τους προδίδουν, αλλά το πακέτο δεν διακρίνεται ως τίποτα περισσότερο από μια λουστραρισμένη και ολίγον πιο σέξυ τηλεταινία του Hallmark ή του Lifetime. Εάν είστε προσεκτικοί, θα εντοπίσετε και την Τζένιφερ Μπηλς από το "Φλάσντανς" σε μια πολύ σύντομη εμφάνιση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου