Christmas on the Square (2020)
Ελληνικός τίτλος: Χριστούγεννα στην πλατεία
Χριστουγεννιάτικο μιούζικαλ των Netflix/Warner σε σκηνοθεσία Ντέμπι Άλλεν, με τους Ντόλυ Πάρτον, Κριστίν Μπαράνσκι, Τρητ Γουίλιαμς, Τζένιφερ Λιούις, Τζος Σεγκάρα, Τζανίν Μέησον, Μαίρη Λέην Χάσκελ.
Οι κάτοικοι μιας μικρής, γραφικής πόλης γιορτάζουν ανέμελοι των ερχομό των Χριστουγέννων, χωρίς να γνωρίζουν τις δυσκολίες που τους περιμένουν. Η Ρετζίνα Φούλερ, κληρονόμος του ιδρυτή και επί χρόνια δημάρχου της πόλης, εμφανίζεται ξαφνικά και μοιράζει ειδοποιητήρια εξώσεων σε όλους, αφού έχει πουλήσει ολόκληρη την πόλη σε έναν αναπτυξιακό όμιλο που θα κατασκευάσει εκεί το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της περιοχής. Οι κάτοικοι φυσικά ξεσηκώνονται, μια καλή της φίλη προσπαθεί να τη μεταπείσει, όμως τίποτα δεν δείχνει να κάμπτει τη σκληρή και άκαρδη γυναίκα, η οποία θέλει να εξαφανίσει την πόλη όχι μόνο από προσώπου γης αλλά και από τις αναμνήσεις της. Υπολόγιζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο ή -στην περίπτωσή μας χωρίς τον λαμπερό Άγγελο, την Έηντζελ- που θα χαρίσει και πάλι στην άκαρδη γυναίκα τη ζεστασιά στην ψυχή της.
Το εναρκτήριο νούμερο γυρισμένο και χορογραφημένο από την Ντέμπι Άλλεν σε αυτό το εντυπωσιακό, λαμπερό, γιορτινό και θεατρικού ύφους σκηνικό της κεντρικής πλατείας υπόσχεται τα καλύτερα για τους φίλους των μιούζικαλ και των γιορτινών ταινιών, που εδώ παντρεύονται σε ένα, χάρη στα τραγούδια της Ντόλυ Πάρτον και τις χορογραφίες της Ντέμπι Άλλεν (θα τη θυμάστε από τον "Πυρετό της Δόξας"). Η γνωριμία μας με τους ήρωες της ταινίας, καθώς και η δυναμική είσοδος της Κριστίν Μπαράνσκι που θέλει να ξεσπιτώσει τους πάντες μόλις στα πρώτα λεπτά της ταινίας, έχουν δυναμική μεγάλου μιούζικαλ και συναρπαστικού θεάματος. Δυστυχώς όμως, όσο κι αν τα τραγούδια και τα χορευτικά συνεχίζουν να είναι ευχάριστα στο άκουσμα και στην όψη, το σενάριο και η πρόζα δεν ανταποκρίνονται ουδόλως στην αρχική υπόσχεση και στις προσδοκίες που αυτή δημιουργεί στον θεατή. Υπερβολικά γλυκανάλατο και χωρίς να μπορεί να διαχειριστεί το εύρημα του Αγγέλου, γρήγορα μετατρέπεται σε παρωδία του ίδιου του του εαυτού. Η χιουμοριστική προσέγγιση της Έηντζελ καταφεύγει σε ένα απίστευτο κιτς, που όσο καλοπροαίρετα και να θες να το αντιμετωπίσεις δεν παύει να είναι κραυγαλέο, ακόμα και εάν αποδεχθείς πλήρως τη λάμψη και την υπερβολή που ανέκαθεν χαρακτήριζαν την Ντόλυ Πάρτον. Εκτός από τα μουσικοχορευτικά νούμερα που είναι χάρμα οφθαλμών και τα τραγούδια που στο σύνολό τους είναι ευχάριστα και λειτουργικά, αυτή που ξεχωρίζει είναι η Κριστίν Μπαράνσκι, σε έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο στο ύφος της, η οποία πλάθει στην οθόνη μια Ρετζίνα πιστευτή και με εσωτερικές διακυμάνσεις, ενόσω διατηρεί και όλες τις απαραίτητες νότες χιούμορ στην ερμηνεία της.
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου