The Coldest Game (2019)

Ελληνικός τίτλος: Το πιο ψυχρό παιχνίδι

Δραματική ταινία σε σκηνοθεσία Λούκαζ Κόσμικι, με τους Μπιλ Πούλμαν, Λότε Βερμπέεκ, Τζέημς Μπλουρ, Ρόμπερτ Βίσκεβιτς, Αλεξέι Σερεμπρυάκοφ, Κόρευ Τζόνσον.

Ο Τζόσουα Μάνσκυ, ευφυής μαθηματικός μα και αλκοολικός, βρίσκεται ξαφνικά στο επίκεντρο της διεθνούς κατασκοπείας και της σύγκρουσης των δύο υπερδυνάμεων, όταν κατά την κορύφωση της κρίσης του Κόλπου των Χοίρων αναγκάζεται από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες που τον απαγάγουν, να συμμετάσχει στο σκακιστικό τουρνουά που διεξάγεται στη Βαρσοβία και να αντιμετωπίσει τον σοβιετικό πρωταθλητή Αλεξάντερ Γκαβρύλοφ.

Πρόκειται για πολωνική, αγγλόφωνη βέβαια, κινηματογραφική παραγωγή που μολονότι πρόλαβε να βγει στα σινεμά της Πολωνίας, ατύχησε στη διεθνή της διανομή, καθώς έπεσε θύμα της αρχής της πανδημίας του Covid-19. Έτσι, με συνοπτικές διαδικασίες, η παγκόσμια διανομή του πραγματοποιήθηκε από το Netflix, το οποίο έσπευσε να αγοράσει τα δικαιώματα. Μάλιστα, εξ όσων διαβάζω, ο πρωταγωνιστής Μπιλ Πούλμαν επιστρατεύθηκε άρον-άρον την τελευταία στιγμή αφού είχαν ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα, ύστερα από ένα ατύχημα του Γουίλλιαμ Χαρτ που αρχικά συμμετείχε στην ταινία στον ρόλο του Τζόσουα Μάνσκυ. Βέβαια, ο Πούλμαν είναι πολύ καλός ηθοποιός και κανένα πρόβλημα δεν είχε να ενταχθεί στον ρόλο και να τον ερμηνεύσει αξιόπιστα και με τη μαεστρία που του εξασφαλίζει η πολυετής εμπειρία του μπροστά από την κάμερα. Ο Πούλμαν άλλωστε είναι η ψυχή της ταινίας καθώς ο χαρακτήρας που υποδύεται αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τον αποτυπώνει στην οθόνη προσφέρει συνοχή, ενδιαφέρον και ένταση στο φιλμ. Παρ' ότι το σενάριο ακολουθεί πιστά τα κλισέ του είδους χωρίς να εμβαθύνει απαραίτητα σε όλους τους χαρακτήρες, η ερμηνεία του Πούλμαν φαίνεται πως καλύπτει τα όποια κενά, προσδίδοντας κύρος και ένταση σε κάθε του σκηνή, ενώ δεν υστερεί σε συναισθηματικές μεταπτώσεις και εσωτερικές συγκρούσεις. 

Όχι πως οι υπόλοιποι ηθοποιοί δεν εξυπηρετούν τους ρόλους τους, απλά καθώς η ταινία δεν επιχειρεί να γίνει ψυχόδραμα μα να αναπαραστήσει αυτά τα γοητευτικά, συνηθισμένα κατασκοπικά θρίλερ που απολαμβάναμε χωρίς ενοχές στα 90s, δεν επιθυμεί (και ενδεχομένως καλά κάνει) να μπει στα εσώψυχα των ηρώων της μα να ξετυλίξει το κουβάρι της μέσα στα παγιδευμένα με κοριούς δωμάτια του ξενοδοχείου της Βαρσοβίας και στους αρκούντως συναρπαστικούς και καλογυρισμένους σκακιστικούς αγώνες. Προσθέστε στο μείγμα και όλους τους απαραίτητους διπλούς πράκτορες και τις φυγαδεύσεις από μυστικά περάσματα και θα έχετε στο τέλος μια φροντισμένη και με μπόλιkες δόσεις αγωνίας και συγκίνησης ταινία που μάλιστα καταφέρνει να καλύψει τον μύθο της υπό το πέπλο των πραγματικών περιστατικών και να περάσει μια αληθοφάνεια τέτοια που να σε κάνει να πιστεύεις πως πρόκειται για πραγματική ιστορία. Θα ήταν παράλειψή μου αν δεν ανέφερα τη μελωδική μουσική υπόκρουση του Λούκας Τάρκοζ, αλλά και τη φροντισμένη φωτογραφία του Πάβελ Έντελμαν (πολλάκις συνεργάτη του Ρομάν Πολάνσκι) που σε συνδυασμό με την άριστη σκηνογραφία αναπαριστά έξοχα την περίοδο όπου διαδραματίζεται η ιστορία. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τις δραματικές ταινίες, θα βρείτε το αρχείο κειμένων του Cinemano, εδώ.