The night flier (1997)

Ελληνικός τίτλος: Ο πιλότος του σκότους

Ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία Μαρκ Πάβια με τους Μιγκέλ Φερρέρ, Τζούλι Έντγουίστλ, Νταν Μόναχαν, Μάικλ Χ. Μος.

Ο δημοσιογράφος Ρίτσαρντ Ντηζ, σταρ ρεπόρτερ μιας κίτρινης φυλλάδας, πιέζεται να αναλάβει την υπόθεση μιας μυστηριώδους σειράς αποτρόπαιων δολοφονιών που λαμβάνουν χώρα σε απομακρυσμένους αεροδιαδρόμους. Κατά τις μαρτυρίες, τις δολοφονίες πραγματοποιεί ο πιλότος ενός μαύρου, μονοκινητήριου Σέσνα, ο οποίος φαίνεται να περνά τη νύχτα του στον τόπο του κάθε φόνου. Μολονότι ο αριθμός του αεροσκάφους και το όνομα του πιλότου είναι γνωστά, η έκδοση προειδοποιητικού σήματος από την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, δεν φαίνεται να σταματά τη δράση του. Ο Ντηζ θεωρεί πως τα γεγονότα είναι παραφουσκωμένα και αρχικά δεν ενδιαφέρεται για το ρεπορτάζ, αλλάζει όμως γνώμη όταν ο αρχισυντάκτης του προτίθεται να το δώσει σε μια νεαρή, φιλόδοξη δημοσιογράφο που θα έκανε τα πάντα για να γίνει διάσημη και να δει το όνομά της στο εξώφυλλο.

Φρικιαστικά, αιμοδιψή πλάσματα συναντούν υπό την πρόφαση μιας νουάρ ατμόσφαιρας τους εξίσου αιμοδιψείς, κίτρινους δημοσιογράφους σε αυτό το απολαυστικό, ανεξάρτητο ταινιάκι που έχει τη βάση του στο ομότιτλο διήγημα του Στήβεν Κινγκ. Με μέγιστο ατού τον πρωταγωνιστή του Μιγκέλ Φερρέρ, που κυκλοφορεί με υφάκι, στυλ και συμπεριφορά των ασπρόμαυρων ντετέκτιβ των '50s, ο "Πιλότος του Σκότους" γίνεται κάτι περισσότερο από μια συμβατική ταινία τρόμου της σειράς, αφού άλλωστε με ένα υπόγειο χιούμορ και παραλληλισμούς μεταξύ του πρωταγωνιστή και του δολοφόνου υπαινίσσεται και έναν ενδιαφέροντα σχολιασμό της κιτρινίλας των Μέσων που πολλές φορές αποζητούν το έγκλημα περισσότερο κι από τον ίδιο τον δολοφόνο, αφού και αυτά ζουν από τον θάνατο των άλλων. Με σινεφίλ αναφορές στον πρώτο "Δράκουλα" του 1931 (ο δολοφόνος ονομάζεται Ντουάιτ Ρένφηλντ, όπου Ντουάιτ ήταν το μικρό όνομα του ηθοποιού που έπαιζε τον Ρένφηλντ, το τσιράκι του Μπέλα Λουγκόζι) και σεβασμό στον μύθο των βρυκολάκων, η ταινία χάνει λίγο έδαφος όταν προδίδεται από τα ειδικά εφφέ προς το φινάλε, με τα λάτεξ προσθετικά να δείχνουν απίστευτα φτωχά. Επ' ουδενί όμως δεν είναι από τις ταινίες που ξεχνάς εφόσον τις δεις, κι ας έχει περάσει στη λήθη εξαιτίας της λάθος διανομής και του κακού χειρισμού της φήμης της. Με την τύχη της διανομής του σε μια μεγάλη εταιρεία εξ αρχής, ο "Πιλότος" θα είχε πολύ καλύτερη πορεία, η οποία και θα του άξιζε.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.