La femme la plus assassinée du monde (2018)
Ελληνικός τίτλος: Πόσες φορές να σε σκοτώσω;
Θρίλερ μυστηρίου σε σκηνοθεσία Φρανκ Ριμπιέρ, με τους Άννα Μουγκλαλίς, Νιλς Σνάιντερ, Ερίκ Γκοντόν, Σισί Ντυπάρκ.
Παρίσι, στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ο νεαρός δημοσιογράφος Ζαν Σαρπεντιέ παρακολουθεί με δέος την παράσταση στο θέατρο Γκραν Γκινιόλ της Μονμάρτρης, όπου πρωταγωνιστεί η Πώλα Μάξα, μια πανέμορφη ηθοποιός, διάσημη για τους ρόλους θυμάτων που δολοφονούνται με τον πιο φριχτό τρόπο. Το πρόβλημα είναι πως ένας δολοφόνος μοιάζει να μιμείται όσα συμβαίνουν στη σκηνή του θεάτρου, δολοφονώντας αθώους ανθρώπους. Ο Ζαν, γοητευμένος από τη μεθυστική παρουσία της Πώλα, βρίσκεται μπλεγμένος ανάμεσα στις αστυνομικές έρευνες για το δολοφόνο και το σκοτεινό παρελθόν της γυναίκας που έχει αρχίσει να ερωτεύεται.
Υπαρκτό πρόσωπο η Πώλα Μάξα, υπήρξε όντως η βασίλισσα του Γκραν Γκινιόλ, ενός θεάτρου λαϊκών θεαμάτων στο Παρίσι, το οποίο ειδικευόταν σε παραστάσεις μακάβριες, λουσμένες στο αίμα, προκαλώντας τις αντοχές του κοινού της εποχής, που όμως έτρεχε στα λαϊκά πλακόστρωτα της Μονμάρτρης ακόμα και από τις αριστοκρατικές συνοικίες για να ζήσει αυτή την αλλόκοτη εμπειρία, με το αίμα να πιτσιλάει από τη σκηνή όσους κάθονταν στις πρώτες σειρές. Με αυτό λοιπόν το δεδομένο, η ταινία έχει ένα πολύ καλό σημείο εκκίνησης, το οποίο προσδίδει την απαιτούμενη αληθοφάνεια στην υπερβολή της μυθοπλασίας. Και μολονότι πέραν της ιδέας, η ταινία έχει διαθέσιμα όλα τα καλά του Θεού (δυνατό καστ, εξαιρετική φωτογραφία, απίστευτης αισθητικής σκηνικά και κοστούμια) δεν καταφέρνει να ξεπεράσει το φαίνεσθαι και να γίνει κάτι περισσότερο από μια στυλιζαρισμένη στο έπακρο ταινία που τελικά χάνει την ουσία προς όφελος του στυλ. Η δε κεντρική ιστορία είναι η καλύτερη που θα μπορούσε να υπάρξει -serial killer στα κακοφωτισμένα παριζιάνικα στενά του Μεσοπολέμου, που επηρεάζεται από τους φρικιαστικούς φόνους ενός λαϊκού θεάτρου- και το μόνο που χρειάζεται για να απογειωθεί είναι ένα στιβαρό σενάριο που θα μείνει πιστό σε αυτήν την εξαίρετη ιδέα. Αλλά φευ. Τελικά, όλοι μαζί, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, αποφασίζουν να μας εντυπωσιάσουν με παιχνίδια εικόνας και φλυαρίες, αντί να υπηρετήσουν αυτήν την καλή μαγιά που είχαν στα χέρια τους. Τι να σου κάνει κι η Άννα Μουγκλαλίς -που αποτελεί ιδανική επιλογή για τον ρόλο- τι να σου κάνει κι ο Νιλς Σνάιντερ στον ρόλο του δημοσιογράφου, αφού αναγκάζονται να κάνουν πίσω ώστε να θαυμάσουμε σκηνοθετικά τερτίπια και σεναριακές αναζητήσεις ψυχοδράματος. Τουλάχιστον η εικόνα του είναι όντως δυνατή και αυτό σού κρατά το ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι δύσκολο να φανταστείς πόσο καλύτερο θα μπορούσε να είναι ένα τέτοιο έργο. Για την ιστορία, να αναφέρω ότι ο πρωτότυπος τίτλος (Η γυναίκα που δολοφονήθηκε πιο πολύ στον κόσμο) έχει να κάνει με τις φορές που η Πώλα Μάξα δολοφονήθηκε επί σκηνής: 30.000 φορές.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου