Ein Toter hing im Netz (1960) (Α/Μ)

Ελληνικός τίτλος: Το νησί των γυμνών γυναικών

Ταινία τρόμου σε σκηνοθεσία Φριτς Μπότγκερ (ως Τζέιμι Νόλαν), με τους Χάραλντ Μάρες (ως Τεμπλ Φόστερ), Χέλγκα Φρανκ, Αλεξάντερ Ντ'Άρσυ, Ράινερ Μπραντ, Μπάρμπαρα Βάλεντιν.

Ο καλλιτεχνικός πράκτορας Γκάρυ Γουέμπστερ, μετά από οντισιόν στη Νέα Υόρκη, προσλαμβάνει κάποιες όμορφες χορεύτριες για ένα κλαμπ στη Σιγκαπούρη. Όμως, διασχίζοντας τον Ειρηνικό Ωκεανό, το αεροπλάνο τους πέφτει στη θάλασσα και καταλήγουν ναυαγοί σε ένα έρημο νησί. Εξερευνώντας το μέρος, βρίσκονται μπροστά σε μία καλύβα μέσα στην οποία ανακαλύπτουν το πτώμα ενός άντρα -επιστήμονα που ερευνούσε για ουράνιο- πιασμένο σε έναν γιγάντιο ιστό. Ο εφιάλτης όμως δεν σταματά εκεί, αφού λίγο αργότερα, μια μεγάλη αράχνη δαγκώνει τον Γκάρυ και τον μεταμορφώνει σε ένα ανθρωπόμορφο τέρας με μια άσβεστη μανία να στραγγαλίζει. 

Να είναι καλά οι άνθρωποι, έκανα καινούργιο συκώτι όσο έβλεπα αυτόν τον 75λεπτο τρόμο να παίζει στο dvd. Διότι όντως είναι ταινία τρόμου, όχι όμως λόγω του ιστού ή της αράχνης ή του μεταλλαγμένου μάνατζερ που στραγγαλίζει τις χορεύτριες. Η ταινία σε τρομάζει επειδή σπάνια εκτίθεσαι τόσο απροκάλυπτα σε κάτι τόσο κακό. Δηλαδή, δεν φαντάζεστε πόσο κακή είναι, ειλικρινά. Κατ' αρχήν, έχουμε να κάνουμε με γερμανική ταινία γυρισμένη στη Γιουγκοσλαβία που όμως προσποιείται ότι είναι αμερικανική, με τους διαλόγους να ντουμπλάρονται στα αγγλικά από γερμανούς (μάλλον) ηθοποιούς σε μία μεταγλώττιση που την ακούς και σκέφτεσαι ότι την έκαναν επίτηδες έτσι για να γελάσουμε. Άλλον λόγο δεν μπορώ να φανταστώ. Όχι πως καταστράφηκαν οι πρωτότυπες ερμηνείες (μην γελάτε!) αφού έτσι κι αλλιώς η ταινία "βουβή" γυρίστηκε ώστε να μεταγλωττιστεί ανάλογα με τη χώρα προβολής της, όμως και πάλι πρέπει να το ακούσετε για να καταλάβετε. Ελληνικές ταινίες χείριστης κατηγορίας με ασύγχρονο ήχο είχαν καλύτερο αποτέλεσμα. 

Και τώρα ας περάσουμε σε μερικές απορίες μου. Πώς γίνεται αφού το αεροπλάνο φλέγεται στον αέρα και πέφτει κομμένο στα δύο στη θάλασσα όπου βυθίζεται, αμέσως μετά να βλέπουμε όλον τον θίασο και τον μάνατζερ να επιπλέουν αφυδατωμένοι σε φουσκωτή βάρκα στον ωκεανό, με τα ρούχα τους επιμελώς σκισμένα στα κατάλληλα σημεία; Μάλιστα, είχαν προλάβει να πάρουν και τις τσάντες τους μαζί, γιατί βλέπουμε τις κοπελιές να τις ανοίγουν στην καλύβα του νεκρού επιστήμονα και να βάζουν το κραγιονάκι τους προσεκτικά, καθώς είχαν μαζί και τα καθρεφτάκια τους. Δεύτερη απορία: όταν βλέπεις έναν νεκρό άντρα πιασμένο σε έναν γιγάντιο ιστό αράχνης, δεν ανησυχείς για το μέγεθος αυτής της αράχνης και τι ακριβώς μπορεί να κάνει σε εσένα; Εσείς μπορεί, οι κοπέλες μας όμως στάθηκαν στο ύψος τους και την επομένη έκαναν γυμνές μπάνιο στα καταγάλανα (υποθέτω) νερά. Απορία τρίτη: μία ήταν η γιγάντια αράχνη σε όλο το νησί; Δηλαδή, το ουράνιο (υποθέτω) δεν είχε προλάβει να μεταλλάξει άλλες; Επίσης, ο μάνατζερ που μεταμορφώνεται σε ανθρωπόμορφο τέρας (μόνο στο πρόσωπο και στα χέρια, ο υπόλοιπος κομπλέ) γιατί ήθελε να στραγγαλίζει; Γιατί ας πούμε δεν ήθελε να τα δαγκώνει τα θύματά του; Γιατί δεν έβγαζε ιστό; Τέλος, πού στον διάβολο βρήκαν τη μουσική στο ερημονήσι και έστησαν γιορτή χορεύοντας τουίστ; Έπιανε σταθμό το ραδιόφωνο του επιστήμονα; Είχε ο επιστήμων μαζί του πικάπ και δίσκους με χορευτική μουσική; Ας σημειωθεί δε ότι οι κοπελιές μας έστησαν τον χορό αφού στο μεταξύ είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο μάνατζερ είχε εξαφανιστεί και αφότου είχαν ανακαλύψει το πτώμα μίας εξ αυτών. Όμως, είχαν φτάσει στο νησί δύο παλληκάρια, μέλη κι αυτοί της αποστολής που πήγαιναν προμήθειες στον επιστήμονα, οπότε οι κοπελιές είπαν να τους καλωσορίσουν φορώντας λουλουδάτα μπικίνι και να χορέψουν μαζί τους, ειδικά με τον έναν του οποίου οι ορμές ήταν ακόρεστες -όλες τις κουτούπωσε ο μπαγάσας- πλην μίας που ερωτεύθηκε τον έτερο βοηθό, που όμως ήταν σπαθί και την αγάπησε από την πρώτη στιγμή που την είδε -κάπου μισή ώρα νωρίτερα. Sexploitation της συμφοράς που ως τσόντα θα έβγαζε περισσότερο νόημα. Αυτό που με ξεπερνά είναι πως έλληνας διανομέας την είδε, την αγόρασε και την έφερε στην Ελλάδα για να παιχτεί στους κινηματογράφους. Ειλικρινά, σας προσκαλώ να αναζητήσετε τον "Νεκρό που κρέμεται από τον ιστό" (όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος) και να χαρίσετε στον εαυτό σας 75' πραγματικής χαράς, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.