Camera Obscura (2017)
Θρίλερ της Chiller σε σκηνοθεσία Άαρον Μπ. Κουντζ, με τους Κρίστοφερ Ντέναμ, Νάντζα Μπομπύλεβα.
Ο Τζακ Ζέλλερ που είχε διαπρέψει ως φωτογράφος στα πολεμικά μέτωπα, σήμερα είναι η σκιά του εαυτού του. Με έντονα συμπτώματα μετατραυματικού στρες στα όρια της κατάθλιψης, εδώ και πολλούς μήνες, προσπαθεί να σταθεί και πάλι στα πόδια του με τη βοήθεια της ψυχολόγου του και τη στήριξη της κοπέλας του, της Κλαιρ. Μάλιστα είναι εκείνη που τον φέρνει σε επαφή με το μεσιτικό γραφείο όπου εργάζεται για να αναλάβει χρέη φωτογράφου των ακινήτων που διαχειρίζεται η εταιρεία. Για να τον εμψυχώσει ακόμα περισσότερο, του αγοράζει από μια δημοπρασία μια σπάνια φωτογραφική μηχανή, μοντέλο των χρόνων του '30. Ο Τζακ, θέλοντας να της αποδείξει πως βελτιώνεται διαρκώς, ξεκινάει τις λήψεις των κτιρίων, όμως όταν εμφανίζονται τα φιλμ, σε κάθε ένα από αυτά υπήρχε και ένα πτώμα σε μια από τις φωτογραφίες. Φοβούμενος πως χάνει ξανά τα λογικά του, ανακαλύπτει πως οι άνθρωποι στις φωτογραφίες του πεθαίνουν όντως ο ένας μετά τον άλλον έτσι όπως ακριβώς εμφανίστηκαν στο φιλμ. Η ανησυχία του μετατρέπεται σε πανικό, όταν σε ένα από τα επόμενα φιλμ, σε κάποια φωτογραφία εμφανίζεται το πτώμα της Κλαιρ.
Καλή η αρχική ιδέα, έξυπνη και η ανάπτυξή της, καθώς παρακολουθούμε τις απέλπιδες προσπάθειες του Τζακ να αποφευψθεί ο θάνατος της Κλαιρ μόνο και μόνο για να μεταφερθεί το πτώμα της σε μια άλλη φωτογραφία, δολοφονημένο με διαφορετικό τρόπο. Η ιστορία όμως αν την καλοεξετάσεις μπάζει νερά (ακόμα και υπό τη συμβαση του μεταφυσικού) ενώ παραγωγή, σκηνοθεσία και ερμηνείες υστερούν σε εμπειρία. Για να μην είμαι άδικος πάντως, οφείλω να ομολογήσω ότι το δεύτερο μισό είναι πολύ καλύτερο από το πρώτο, καθώς το splatter αποκτά τη θέση που του αρμόζει και κάνει αυτόν τον "Σκοτεινό Θάλαμο" αυτό που πραγματικά είναι: θρίλερ με κατά συρροήν θανάτους και όχι ψυχόδραμα χαρακτήρων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου