La horde (2009)
Ελληνικός τίτλος: Οι ορδές της εκδίκησης
Ταινία τρόμου της Le Pacte σε σκηνοθεσία Γιαννίκ Νταάν και Μπενζαμέν Ροσέ, με τους Κλωντ Περόν, Ζαν-Πιερ Μαρτέν, Ερίκ Εμπουαναί, Υβ Πινιό, Ντουντού Μαστά.
Μια ομάδα διεφθαρμένων αστυνομικών ετοιμάζεται να εισβάλει στο λημέρι μιας συμμορίας ναρκωτικών στα γκέτο στο βόρειο Παρίσι, για να εκδικηθούν τη δολοφονία ενός δικού τους. Μόνο που η επιχείρηση αποτυγχάνει, τα μέλη της συμμορίας φαίνεται πως τους περίμεναν και μετά την πρώτη ανταλλαγή πυροβολισμών μετρούν νεκρούς, τραυματισμένους και αιχμαλώτους. Μόνο που τη νύχτα αυτή θα άλλαζε ο κόσμος αφού ορδές από ζόμπι πλημμυρίζουν τους δρόμους, καταλύουν την πόλη και τώρα έχουν φτάσει μέχρι τους διαδρόμους του ρημαγμένου ουρανοξύστη και διψούν για αίμα. Τα εναπομείναντα μέλη των αστυνομικών και της συμμορίας πρέπει τώρα να συνεργαστούν υποχρεωτικά εάν θέλουν να βγουν από εκεί ζωντανοί.
Και τα ηχεία αγκομαχούν από τους εκκωφαντικούς πυροβολισμούς που πέφτουν κατά χιλιάδες και από τις άναρθρες κραυγές των ζόμπι που ξεχύνονται από παντού. Μείγμα σύγχρονης σπλατεριάς και βίαιης αστυνομικής περιπέτειας από τα '70s, οι "Ορδές της Εκδίκησης" αποτελούν μια ανεξάρτητη και εν πολλοίς χειροποίητη γαλλική απόπειρα στο genre cinema των ζόμπι. Η αποκάλυψη των νεκροζώντανων είναι εδώ, το Παρίσι είναι παραδομένο στις φλόγες και τον όλεθρο και η παρέα των πρωταγωνιστών μας ζει το τέλος του κόσμου εγκλωβισμένη σε αυτόν τον ουρανοξύστη που αποτελεί είτε καταφύγιο είτε τον τάφο τους. Machismo μέχρις εσχάτων, κυνηγητά, αίμα, σφαίρες, βία και θάνατος μαστίζουν το φιλμ από το πρώτο κιόλας καρέ για να μας βάλουν σχεδόν με το μπονσουάρ σε αυτό το αποτρόπαιο πεδίο μάχης με τους νεκρούς να υπερτερούν αριθμητικά. Είναι πραγματικά εντυπωσιακές και χολυγουντιανού επιπέδου όλες οι σεκάνς δράσης, με την κάμερα του Ζυλιέν Μερίς να καταγράφει χωρίς ανάσα τα ασταμάτητα κυνηγητά και τις απανωτές επιθέσεις, κομμένες και ραμμένες από το ιλιγγιώδες μοντάζ του Ντιμίτρι Αμάρ. Βάλτε στην εξίσωση εκκωφαντικούς ήχους και μουσικές στη διαπασών και έχετε μπροστά σας τον απόλυτο εφιάλτη μέσα σε αυτόν το πολυώροφο τσιμεντένιο τάφο. Αυτό που δεν έχετε όμως είναι σενάριο. Ούτε τη σχέση μπάτσων και συμμορίας αντιλαμβάνεσαι πέραν αυτών που λέγονται μεταξύ τους, ούτε γιατί ξέσπασε ο εφιάλτης των ζόμπι μαθαίνεις, ούτε πώς εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα μέσα σε λίγες ώρες μπαίνει στον κόπο να σου εξηγήσει κανείς. Οπότε παύει να σε νοιάζει κιόλας και πολύ γρήγορα αντιμετωπίζεις την ταινία σαν βιντεοπαιχνίδι που παίζει ένας φίλος σου και εσύ απλά το παρακολουθείς. Αν εξαιρέσεις ότι τα ζόμπι στις "Ορδές" είναι ταχύτατα, οπότε ακόμα πιο επικίνδυνα, η ταινία δεν έχει να προσθέσει τίποτα νέο στον κινηματογραφικό μύθο τους και άρα πέραν της τεχνικής της αρτιότητας και της γαλλικής της ταυτότητας δεν είναι τίποτα περισσότερο από ακόμα μία φασαριόζικη περιπέτεια με ζόμπι, με σενάριο το ίδιο εγκλωβισμένο έναντι αδιεξόδου όπως και οι ήρωές της.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου