Truth or Dare (2012)

Ελληνικός τίτλος: Θάρρος ή Αλήθεια

Θρίλερ σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Χηθ, με τους Ντέηβιντ Όουκς, Τομ Κέην, Λίαμ Μπόυλ, Τζακ Γκόρντον, Φλόρενς Χωλλ, Τζένι Ζακ, Αλεξάντερ Βλάχος.

Μια παρέα φίλων συναντιέται στην έπαυλη του πλούσιου αλλά nerd συμμαθητή τους, Φήλιξ, ο οποίος τους έχει καλέσει σε πάρτυ γενεθλίων. Η αλήθεια είναι ότι ουδείς συμπαθεί τον Φήλιξ, πολλώ δε μάλλον όταν τον είχαν εξευτελίσει στο τελευταίο πάρτυ όπου είχαν συναντηθεί, παίζοντας "θάρρος ή αλήθεια", γυρίζοντας την μπουκάλα. Ουδείς όμως από την παρέα λέει όχι σε τσάμπα ποτό και φαγητό, οπότε καταφθάνουν στο σπίτι, όπου τους περιμένει ο Τζάστιν, που τους συστήνεται ως ο μεγάλος αδελφός και ο οποίος τους ενημερώνει πως δυστυχώς ο Φήλιξ δεν μπορεί να παρευρεθεί καθώς η πτήση που θα τον έφερνε από τη Λατινική Αμερική ακυρώθηκε.

Παρά τις επιμέρους αδυναμίες του, βρισκόμαστε ενώπιον μιας ακόμα πολύ ευχάριστης έκπληξης στο είδος του νεανικού θρίλερ, αυτή τη φορά από τη Μεγάλη Βρετανία. Έκπληξης και ως προς το σενάριο που έχει να επιδείξει μια φρεσκάδα στη σύλληψη, έκπληξης και ως προς το καστ, που παρ' ότι είχε να διαχειριστεί ρόλους τετριμμένους, κατόρθωσε με έναν τρόπο να τους προσδώσει δυναμική και ουσία, ακόμη και όταν κείτονται ετοιμοθάνατοι στο πάτωμα. Οπότε, τι μας λέει όλο αυτό; Μας λέει πως έχουμε να κάνουμε με σκηνοθέτη που πήγε διαβασμένος στο γύρισμα, γνωρίζοντας το είδος και με σαφή επιθυμία να το φροντίσει πέραν της τυπικής διεκπεραίωσης. Έχουν κάτι το γνώριμο όλοι αυτοί οι χαρακτήρες που παρελαύνουν από την οθόνη, άρα ταυτίζεσαι πολύ ευκολότερα μαζί τους, αφού δεν λειτουργούν απλά ως υποψήφιοι μελλοθάνατοι αλλά ως προσωπικότητες των οποίων η διαφορετικότητα καθορίζει και τις πράξεις τους. Εξαιρετική η επιλογή του Ντέηβιντ Όουκς στον ρόλο του Τζάστιν, καθώς γίνεται ερωτεύσιμος και απειλητικός απλά και μόνο μιλώντας και κοιτώντας την κάμερα. Στο φινάλε, αν είναι να σε σκοτώσει κάποιος, ας έχει αυτή την όψη, αυτήν τη φωνή και κυρίως αυτήν την προφορά. Απλώς, ως επίλογο, να επιστρέψω στις αδυναμίες που ανέφερα στην αρχή του κειμένου, οι οποίες είναι αντικειμενικές και έχουν να κάνουν με λάθη στη διαχείριση του κινηματογραφικού χρόνου (κάποιος διανύει τρέχοντας μία απόσταση σε χρόνο συντομότερο -έτσι όπως το μοντάζ και η ακολουθία των σκηνών ορίζουν τον χρόνο- από κάποιον άλλον που τον κυνηγά με αυτοκίνητο) και της έντασης του ήχου στις συνομιλίες -πρέπει κάποιος να είναι κουφός για να μην ακούσει τους άλλους παραδίπλα να συνωμοτούν. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις σειρών και κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και το μυστήριο, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.