Θέατρο - Πάτα το κουμπί (2022)

"Πάτα το κουμπί" του Άγγελου Πυριόχου, σκηνοθεσία: Παναγιώτης Μπουγιούρης, πρωταγωνιστούν: Ελένη Γερασιμίδου, Αντώνης Ξένος, Αγγελική Ξένου.

Ένα τυπικό ελληνικό σπίτι σε κάποιο αθηναϊκό (μάλλον) προάστιο, κατοικία μιας τυπικής ελληνικής οικογένειας... ή περίπου. Ο μπαμπάς πιστός στον Υπουργό του, στο κόμμα και στην Κυβέρνηση, η μαμά στα οικιακά και στην εκκλησία και η κόρη αναρχικιά και ελεύθερη επαγγελματίας με όνομα στην αγορά, αφού κατασκευάζει και πουλά τις καλύτερες μολότωφ στην πιάτσα. Και εκεί όπου όλα πάνε κατ' ευχήν (όχι), με το ρεύμα κομμένο και την κόρη να "συναναστρέφεται" με εναερίτη για να τους συνδέσει στη ζούλα με την πλησιέστερη κολώνα, ξαφνικά χτυπά η πόρτα.

Το έλεγα και πέρυσι τέτοια εποχή, πόσο πολύ μου έχει λείψει το καλοκαιρινό, ανέμελο, γελαστικό θεατρικό καλοκαίρι της Αθήνας, που κάποτε μεσουρανούσε στις θερινές σκηνές της Αλεξάνδρας και ολόγυρα, έως ότου απέμειναν κουφάρια, παίρνοντας μαζί τους συνήθειες και πιάτσες αγαπημένες. Προφανώς και από την ίδια την Αθήνα έχει λείψει αυτό το θέατρο, όπως είμαι σίγουρος πως έχει λείψει και από τον Άγγελο Πυριόχο, ο οποίος τουλάχιστον αποφάσισε να κάνει κάτι ουσιαστικό επ' αυτού. Έτσι και εγένετο, με το νέο του θεατρικό παιδί που ακούει στον τίτλο "Πάτα το κουμπί" και το οποίο εμπιστεύθηκε στο σπιτικό της Ελένης Γερασιμίδου, του Αντώνη Ξένου και της Αγγελικής Ξένου. "Σπιτικό" με κάθε σημασία της λέξης, αφού το "Από Κοινού Θέατρο" στο Γκάζι όχι μόνο είναι το θεατρικό σπίτι της οικογένειας αλλά σε υποδέχεται κιόλας με ανοιχτή αγκαλιά, στη δροσερή αυλή του, που αποκομμένη όπως είναι από το τοπίο, σε μεταφέρει σε μια γειτονιά άλλη, έτσι όπως τη φαντάζεται ο καθένας. Μια σταλιά και μια παρέα είναι η αυλή του θεάτρου, φροντισμένη και λειτουργική, με τη  σκηνή να αναπαριστά το σπίτι της οικογενείας και τους ηθοποιούς μια ανάσα μακριά σου, κυριολεκτικά σαν οικοδεσπότες που σε καλοϋποδέχονται και σε τρατάρουν χιούμορ και αγάπη.

Το κείμενο του πάντοτε καυστικού και πνευματώδους Άγγελου Πυριόχου είναι τόσο σύγχρονο (δυστυχώς) αλλά και τόσο διαχρονικό (ακόμα πιο δυστυχώς) που μολονότι έχει σημεία αναφοράς από την τρέχουσα επικαιρότητα, αρκεί να αλλάξεις τα ονόματα και καμιά-δυο λέξεις ώστε να βρει πατήματα υπό οποιαδήποτε συνθήκη και εποχή. Αυτό το αμάλγαμα επιθεωρησιακής επικαιρότητας και διαχρονικής πρόζας "διάβασε" στη σκηνοθεσία του ο Παναγιώτης Μπουγιούρης, καθοδηγώντας τους ηθοποιούς του με σπιρτάδα, χωρίς κραυγές (και πολύ σοφά, καθώς η εγγύτητα του χώρου δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο) και με μια διαρκή πονηριά στο βλέμμα και στη δεύτερη ανάγνωση κάθε λέξης. Απολαυστικός σίφουνας μέσα στη μειλίχια συμπεριφορά της η Ελένη Γερασιμίδου, αφελής αθώος αλλά και ένοχος ακριβώς εξαιτίας της αφέλειάς του ο Αντώνης Ξένος σε ρόλο (ρόλους) έκπληξη, ενώ η Αγγελική Ξένου αποδεικνύει πως έχει τη στόφα μιας έμπειρης κωμίκας. 

Από Κοινού Θέατρο

Ευπατριδών 4, Κεραμεικός

Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:05

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Συγκεντρωμένα τα κείμενα για τις θεατρικές παραστάσεις θα τα βρίσκετε εδώ.