Suntan (2016)

Δραματική ταινία της Faliro House, σε σκηνοθεσία Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, με τους Μάκη Παπαδημητρίου, Μαρία Καλλιμάνη, Έλλη Τρίγγου, Γιάννη Τσορτέκη, Παύλο Ορκόπουλο, Μάρκους Κόλλεν.

Ο Κωστής Μακρίδης, ένας μάλλον μοναχικός (ή πιο απλά, μόνος) άντρας, καταφθάνει στη χειμωνιάτικη και έρημη Αντίπαρο για να αναλάβει τη θέση του γιατρού του νησιού. Σε ένα τοπίο γκρίζο και άδειο από ζωή, ο ήρωάς μας φαίνεται πως εντάσσεται απόλυτα, διατηρώντας τις ελάχιστες και απολύτως απαραίτητες σχέσεις με τους λιγοστούς κατοίκους και τους ασθενείς που τον επισκέπτονται στο ιατρείο του. Μόνο που λίγους μήνες μετά, έρχεται το καλοκαίρι και το νησί μεταμορφώνεται από τον λαμπερό ήλιο, τους παραθεριστές, τις φωνές και τα κορμιά στις παραλίες. Μα πάνω από όλα είναι ο ερχομός της Άννας, μιας όμορφης νεαρής κοπέλας που μεταμορφώνει τον ίδιο τον Κωστή. Από τη συστολή και τη σιωπή, ο άντρας αυτός βυθίζεται στην επιθυμία και την παρόρμηση και πέραν πάσης λογικής πασχίζει να την κατακτήσει.

Από τις μεγαλύτερες ευχάριστες εκπλήξεις του ελληνικού σινεμά των τελευταίων ετών, το "Suntan" είναι η απόλυτη ταινία για τις ανεκπλήρωτες φαντασιώσεις του ελληνικού καλοκαιριού και όλες τις φρούδες επιθυμίες που υπόσχεται κάθε χρόνο, σαν πόστερ του ΕΟΤ που τάζει θάλασσα, έρωτα κάτω από τον ήλιο και αλατισμένα κορμιά. Παρά τον ομολογουμένως μονοδιάστατο χαρακτήρα του Κωστή Μακρίδη, για τον οποίο το σενάριο δεν μας αποκαλύπτει σχεδόν τίποτα ώστε να αναμένουμε τις αντιδράσεις του ή να αντιλαμβανόμαστε τις επιθυμίες του, η κάμερα του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου και η ερμηνεία του συναρπαστικού Μάκη Παπαδημητρίου εν τέλει μας λένε πολλά περισσότερα από όσα το σενάριο του σκηνοθέτη και του Σύλλα Τζουμέρκα. Οι υπόνοιες που καταγράφονται σε κάθε καρρέ, το φοβισμένα πεινασμένο βλέμμα του μοναχικού γιατρού, η αντίστιξη της συστολής του στο πλάι των ολόγυμνων κορμιών που προκαλούν τις αισθήσεις και προσκαλούν σε ερωτική μυσταγωγία (ή που απλά είναι γυμνά δίπλα του χωρίς καν να τον υπολογίζουν) δημιουργεί το κλικ στο κεφάλι του που τον μεταμορφώνει από απρόσωπο θεατή σε διεκδικητή και κυνηγό. Είναι πράγματι εντυπωσιακές και αλάνθαστες οι σκηνές στην παραλία (το επαναλαμβάνω, πρωτίστως χάρη στην ερμηνεία του Παπαδημητρίου, αλλά και στη σκηνοθεσία) που μεταμορφώνουν τη σαγήνη σε θρίλερ και το φοβισμένο φλερτ σε ακόρεστη πείνα. Την ίδια στιγμή οι συναισθηματικές μεταπτώσεις του ντροπαλού γιατρού αποτυπώνονται εξαιρετικά σε κάθε καρέ και είναι ακριβώς η στιγμή που σκέφτεσαι πως εάν το σενάριο ήταν πιο ολοκληρωμένο ως προς το βάθος του ψυχισμού του, τότε θα μιλούσαμε για αριστούργημα. Επειδή, πάλι, ουδέποτε υπήρξα κυνηγός αριστουργημάτων, βρήκα το φιλμ ένα από τα καλύτερα των τελευταίων ετών και μαζί ξεκάθαρο στις προθέσεις και την ιστορία του, χωρίς να του λείπουν ούτε η τόλμη ούτε η κινηματογραφική γνώση. Εύσημα στη φωτογραφία του Χρήστου Καραμάνη που συλλαμβάνει εξαιρετικά το φως του ελληνικού καλοκαιριού παρέα με την αμηχανία και το σκοτάδι στο βλέμμα του Μάκη Παπαδημητρίου.

Για περισσότερες κριτικές ταινιών, θεατρικών παραστάσεων, σειρών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Το αρχείο των ελληνικών ταινιών του Cinemano (μέχρι και τη δεκαετία του '70) βρίσκεται εδώ. Τις πιο ανεξάρτητες και όσες γυρίστηκαν από τα χρόνια του '80 και μετά, θα τις βρείτε εδώ.