Competencia oficial (2021)
Ελληνικός τίτλος: Επίσημη συμμετοχή
Δραματική κομεντί της Protagonist, σε σκηνοθεσία Μαριάνο Κον και Γκαστόν Ντουπράτ, με τους Πενέλοπε Κρουζ, Αντόνιο Μπαντέρας, Όσκαρ Μαρτίνεζ, Χοζέ Λουίς Γκομέζ.
Ένας φιλόδοξος μεγαλοεπιχειρηματίας είναι αποφασισμένος να δημιουργήσει κάτι για το οποίο θα τον θυμούνται για πάντα. Η αρχική του σκέψη είναι να κατασκευάσει μια γέφυρα που θα πάρει το όνομά της. Παράλληλα, σκέφτεται πως το σινεμά είναι ο παράδεισος των ματαιόδοξων, οπότε αποφασίζει να γίνει ο παραγωγός μιας σπουδαίας ταινίας. Έτσι, αποκτά (πληρώνοντας μια περιουσία) τα δικαιώματα ενός σπουδαίου βιβλίου και προσλαμβάνει μια διάσημη και βραβευμένη σκηνοθέτιδα, η οποία με τη σειρά της κλείνει για πρωταγωνιστές τους δύο καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς τους. Η απόλυτη συνταγή επιτυχίας, θα μπορούσε να πει κάποιος, όμως τα πράγματα δεν είναι ποτέ όσο απλά φαίνονται.
Η ματαιοδοξία των ηθοποιών, η σύγκρουση μεταξύ των σχολών και των ειδών, η αυταρχική διαχείριση των σκηνοθετών, η άγνοια των παραγωγών, η μοναξιά, η ανάγκη για αναγνώριση και το κυνήγι της καταξίωσης αποτυπώνονται με ένα αλλόκοτο, γλυκόπικρο χιούμορ σε τούτην εδώ την εκκεντρική ταινία που μιλά για μια άλλη εκκεντρική ταινία που γυρίζουν κάποιοι εκκεντρικοί άνθρωποι. Παράξενο, μα ενδιαφέρον και απρόσμενα συγκινητικό φιλμ, βαθιά σινεφίλ ταυτόχρονα αφού καταπιάνεται με το σινεμά και τους δημιουργούς του. Πάνω από όλα όμως είναι ταινία αισθητικής και ταινία της Πενέλοπε Κρουζ. Απόλυτη κυρίαρχος στον ρόλο της ως σκηνοθέτις της ταινίας που γυρίζουν, απόλυτη κυρίαρχος και ως πρωταγωνίστρια, η διαρκώς πιο ώριμη ερμηνευτικά Πενέλοπε δίνει τον τόνο και το ύφος, μέσα από την ακραία και απρόσμενη φιγούρα της ταλαντούχας (ή και απλά υπερεκτιμημένης) δημιουργού Λόλα Χουάβες που κρατά τους δυο άντρες ηθοποιούς της από τα μπαλάκια, σπάζοντάς τους διαρκώς τον τσαμπουκά (ενίοτε και κανένα βραβείο). Είναι να θαυμάζεις τον τρόπο που ακολουθεί με την ερμηνεία της την καθοδήγηση από τους δικούς της σκηνοθέτες, δίνοντας στον ρόλο μια εκρηκτική ηπιότητα και μια αποστασιοποιημένη ορμή που δεν χωρά την παραμικρή αμφισβήτηση. Μεγάλο ρόλο βέβαια σε αυτό το προσωπικό επίτευγμα της Πενέλοπε Κρουζ παίζουν και οι δύο παρτεναίρ της, ο Αντόνιο Μπαντέρας σε έναν από τους καλύτερους ρόλους που έχει αναλάβει πρόσφατα και ο εξαίρετος Όσκαρ Μαρτίνεζ που υποδύεται το γιν στο γιανγκ του (ή και αντίστροφα). Δυο διάσημοι -για διαφορετικούς λόγους ο καθένας- ηθοποιοί που συγκρούονται ακατάπαυστα μεταφέροντας στην προσωπική τους ζωή της σύγκρουση των δύο αδελφών που υποδύονται στην ταινία που γυρίζουν.
Και μέσα σε όλη αυτή τη διαρκή (μα αληθοφανή) παράνοια, η ζωή μιμείται την τέχνη ή τελικά η τέχνη απεικονίζει την αληθινή ζωή, μέσα από τις διαρκείς και επίπονες πρόβες, τις συγκρούσεις και τους τσαμπουκάδες και πρωτίστως με αυτό το βραδύκαυστου ρυθμού χιούμορ που πολλές φορές σε συλλαμβάνει εξ απήνης και σε κάνει να αναρωτιέσαι εάν πρέπει να γελάσεις ή εάν είναι λάθος η στιγμή. Αν κάτι σε ξενίζει κάπως αρχικά είναι η ρυθμοί του φιλμ με το μοντάζ (Αλμπέρτ ντελ Κάμπο) να ακολουθεί καμιά φορά την ατάκα με καθυστέρηση, κόντρα στον "κοφτό" ρυθμό της κωμωδίας που έχουμε συνηθίσει. Όσο περνά η ώρα όμως και μπαίνεις πιο βαθιά στον μικρόκοσμο των ηρώων, αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η "αμηχανία" στον ρυθμό είναι και το ζητούμενο που σε αφήνει μετέωρο συναισθηματικά, παίζοντας με το γέλιο και τη συγκίνηση. Τέταρτος πρωταγωνιστής τούτης εδώ της αξιαγάπητης αλλοκοτιάς είναι η φωτογραφία της (Αρνάου Βαλς Κολόμερ) που με την απόλυτη γεωμετρία της βάζει σε τάξη το χάος των ανθρώπων που συλλαμβάνει ο φακός, εκμεταλλευόμενη την ιδιαίτερης αισθητικής σκηνογραφία (Αλαίν Μπαινέ) και προσδίδοντας ένα ξεχωριστό βάθος στην εικόνα, εντυπωσιάζοντας με τα παιχνίδια των σχημάτων, του χρώματος και της σκιάς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου