The Gray Man (2022)
Περιπέτεια του Netflix σε σκηνοθεσία Άντονυ και Τζο Ρούσσο, με τους Ράυαν Γκόσλινγκ, Κρις Έβανς, Άνα ντε Άρμας, Μπίλυ Μπομπ Θόρντον, Τζέσικα Χένγουικ, Ντανούς, Άλφρε Γούνταρντ, Ρεζέ-Ζαν Πέητζ.
H CIA εδώ και χρόνια έχει αναπτύξει ένα "γκρίζο" δίκτυο πρακτόρων το οποίο απαρτίζεται από κατάδικους στους οποίους δίνεται μια δεύτερη ευκαιρία και οι οποίοι αναλαμβάνουν αποστολές που η "επίσημη" Υπηρεσία Πληροφοριών δεν θα μπορούσε να υπογράψει. Σήμερα όμως, η νέα Διοίκηση έχει αποφασίσει να ξεπαστρέψει αυτούς τους Γκρίζους Άντρες έναν προς έναν, με τη βοήθεια ενός ψυχωσικού ιδιώτη εργολάβου που δεν σταματά μπροστά σε τίποτα προκειμένου να φέρει εις πέρας το έργο του. Υπολόγιζαν όμως χωρίς τον Νο 6, τον Γκρίζο Πράκτορα που μαθαίνει τα σκοτεινά πλάνα της CIA και δεν έχει σκοπό να πεθάνει με τίποτα.
Καταιγιστική περιπέτεια-σκέτη απόλαυση που συνδυάζει όλα εκείνα τα ψυχαγωγικά χαρακτηριστικά που έχουμε μάθει να αγαπάμε σε αυτού του είδους τις ταινίες αλλά και όλα αυτά που κάνουν τους θεωρητικούς κριτικούς να τη μισήσουν με το που σκάει στην οθόνη το σήμα έναρξης. Κάτι που είναι παραγωγή (παραγωγάρα, δηλαδή) του Netflix, κάτι που το υπογράφουν οι "Μαρβελικοί" Αδελφοί Ρούσο, κάτι που ουδείς εξ αυτών δεν νοιάζεται για την άποψή τους (ούτε για τη δική μου, παρεμπιπτόντως), έπαθαν φρίκες μαζεμένες και άρχισαν να πυροβολούν την ταινία με ριπές ταχύτερες και από αυτές που πέφτουν στην οθόνη. Η ειρωνεία είναι πως ταινίες σαν κι αυτήν τις "πυροβολούσαν" και τις εποχές που γυρίζονταν για τις κινηματογραφικές αίθουσες, δημιουργώντας ένα κλίμα εχθρικό, με αποτέλεσμα (φυσικά όχι μόνο εξ αιτίας των κριτικών, αλλά και με ευθύνη του κυκλώματος αίθουσας-διανομής) να εξοστρακιστούν από τις μεγάλες οθόνες, στερώντας από τους κινηματογράφους τίτλους καθαρής ψυχαγωγίας. Τώρα λοιπόν που οι ταινίες αυτές βρήκαν τη θέση τους στις πλατφόρμες streaming, οι ίδιοι που τις έβριζαν κλαίνε για τα μειωμένα εισιτήρια και εφορμούν μαζικά κατά του μεγάλου εχθρού του σινεμά, του Netflix. Ας πρόσεχαν όλοι τους.
Πέραν όλων αυτών όμως και επιστρέφοντας στο "The Gray Man", έχει να θαυμάσει κανείς τη σπουδαία δουλειά που έχει γίνει στο γύρισμα και στο μοντάζ (Τζεφ Γκροθ, Πιέτρο Σκάλια), επάνω σε ένα σενάριο (Τζο Ρούσο, Κρίστοφερ Μάρκους, Στήβεν ΜακΦήλυ) που γράφτηκε ακριβώς για να εξυπηρετήσει αυτήν την ιλιγγιώδη χορογραφία καταδιώξεων, δράσης και πυροβολισμών, με κάμποσες δόσεις χιούμορ που απαλύνουν την απίστευτη βία η οποία εκτυλίσσεται στην οθόνη. Λαμπερό το καστ, απολαμβάνει την κάθε στιγμή του σε αυτό το δίωρο roller coaster που (υποτίθεται ότι) διαδραματίζεται στα πέντε σημεία του ορίζοντα, για να κλιμακωθεί στο αγχωτικό και τεράστιας έντασης κυνηγητό με το τραμ στους δρόμους της Πράγας. Ο Ράυαν Γκόσλινγκ προσδίδει φάτσα, ύφος αλλά και ερμηνευτική στόφα στον καρτουνίστικο Νο 6 που υποδύεται, όπως και ο Κρις Έβανς στον ρόλο του πληρωμένου εκτελεστή Λόυντ Χάνσεν. Απόλαυση και η μουσική του Χένρυ Τζάκμαν. Αν χάνει σε κάποια σημεία είναι στο προφανώς μειωμένο σε σχέση μια αντίστοιχη κινηματογραφική παραγωγή budget που εν μέρει περιορίζει τη λεπτομέρεια στα ειδικά εφφέ, χωρίς όμως να στερεί από την ταινία την απόλυτη ψυχαγωγική της διάθεση. Ων ουκ έστιν αριθμός πτωμάτων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου