La dame dans l'auto avec des lunettes et un fusil (2015)

Ελληνικός τίτλος: Μαύρα γυαλιά

Θρίλερ της Wild Bunch σε σκηνοθεσία Γιοάν Σφαρ, με τους Φρέγια Μάβορ, Μπενζαμέν Μπιολέ, Έλιο Τζερμάνο, Στέησυ Μάρτιν.

Μια νεαρή γραμματέας που ονειρεύεται να δει τη θάλασσα, έχει ξαφνικά μια αναπάντεχη ευκαιρία να το καταφέρει. Το αφεντικό της τής ζητά να ξενυχτήσει στο σπίτι του για να του προετοιμάσει την παρουσίαση για το ταξίδι του στη Γενεύη. Το επόμενο πρωινό, ως τελευταία χάρη, τη ρωτά αν μπορεί να τους συνοδεύσει ως το αεροδρόμιο ώστε να επιστρέψει μετά το αυτοκίνητο στο σπίτι. Μόνο που η Ντάνυ αποφασίζει να εκμεταλλευθεί την αναπάντεχη ευκαιρία και να ταξιδέψει ως την Κυανή Ακτή για να δει τη θάλασσα. Αυτό που συμβαίνει στη διαδρομή όμως είναι ανεξήγητο, αφού σε κάθε στάση της κάποιος την αναγνωρίζει και υποστηρίζει πως είχαν συναντηθεί την προηγούμενη νύχτα.

Είναι η δεύτερη φορά που το μυθιστόρημα του Σεμπαστιέν Ζαπρισό "Η κυρία στο αυτοκίνητο με τα γυαλιά και μια καραμπίνα" μεταφέρεται στο σινεμά, μετά την ταινία του 1970 σε σκηνοθεσία Ανατόλ Λίτβακ και σενάριο του ίδιου του συγγραφέα. Στη "Γυναίκα με το αυτοκίνητο" όπως είχε προβληθεί στη χώρα μας, πρωταγωνιστούσαν η Σαμάνθα Έγκαρ, ο Όλιβερ Ρηντ και η Στεφάν Ωντράν. Η σημερινή εκδοχή με τον ατυχή τίτλο "Μαύρα γυαλιά" (τα γυαλιά που φοράει η Ντάνυ μόνο μαύρα δεν είναι) διατηρεί τη δράση της στα 70s από όπου εμπνέεται και όλη την αισθητική της. Πέραν της φροντισμένης καλλιτεχνικής διεύθυνσης, καδράρισμα, χρώμα, travelling και μοντάζ παραπέμπουν στην εποχή εκείνη προσπαθώντας να δώσουν στην ταινία μια αυθεντική και καλά vintage αίσθηση, την οποία ασπάζονται και οι ερμηνείες. Είναι όμως κατάφορα επιτηδευμένο όλο αυτό και τελικά δεν σε πείθει πως είναι τίποτα περισσότερο από ένα παιχνίδι και μαζί ένα κλείσιμο του ματιού στην πρώτη ταινία και την εποχή της. Ακόμα και ως παιχνίδι όμως θα μπορούσε να δουλέψει αν είχαν προσεχτεί σε βάθος οι λεπτομέρειες, αφού παιχνίδι είναι και το στόρυ της ταινίας, με την ηρωίδα να καταδιώκεται από μια αόρατη απειλή που ουδείς γνωρίζει. Όμως αυτή η ψυχεδέλεια των '70s που ήταν άρρηκτα δεμένη τότε με την Τέχνη σήμερα φαντάζει φολκλόρ κι όταν πας απλά να την αντιγράψεις δεν βγάζεις συναίσθημα και άποψη μα απλά ένα video clip. Το μυστήριο, πάντως, έχει ενδιαφέρον και κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, παρά την αμήχανη εξήγησή του και το μετέωρο φινάλε. 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και παρουσιάσεις κινηματογραφικών αιθουσών, ακολουθήστε μας στο Facebook στη σελίδα Cinemano.

Αν αγαπάτε τα θρίλερ και τις ταινίες μυστηρίου, θα βρείτε κείμενα και κριτικές από το αρχείο του Cinemano, εδώ.